Hoe kan ik een boek beter uitgeven, promoten en verkopen

Het mijn verleden in Limburg, een persoonlijk stukje mijngeschiedenis

Wiel Hoekstra beschrijft hoe zijn grootouders van vaders kant via Friesland en het Duitse kolengebied in de Limburgse mijnstreek terecht kwamen. Zijn grootouders van moederskant deden hetzelfde vanuit Brabant. Als vreemdelingen moesten ze zich een plek verwerven tussen de plaatselijke bevolking en de vele andere migranten die er zich vestigden.

Er is tegenwoordig een groeiende belangstelling voor de geschiedenis van de Limburgse mijnstreek. Dat is prima. Lang leek het erop dat de Limburgse steenkolenmijnen halsoverkop gesloten waren en zo snel mogelijk vergeten moesten worden. Het verleden vergeten – zeker de Limburgse mijnstreek – is nooit een goed idee.

Hij schetst vervolgens het vaak harde beroep van mijnwerker, van de mijnwerkersvrouwen en laat zien wat de invloed was van de mijndirecties en de katholieke kerk in die periode was. Hoekstra heeft als mijnwerkerszoon dat mijnverleden van zeer nabij meegemaakt en heeft daarnaast veel achtergrondinformatie gelezen.

In zijn beschrijvingen maakt hij gebruik van zijn herinneringen die hij onderbouwt met een goed gebruik van primaire en secundaire bronnen. De liedjes van Carboon lopen als een rode draad door deze geschiedenis.
Hoekstra is niet blind voor de misstanden die er heersten in de Limburgse mijnstreek. Onder andere door toedoen van het gezag: de mijndirecties en de katholieke kerk. Wiel is in zijn beschrijving daarvan nooit rancuneus en heeft ook oog voor het goede dat gebeurde.

Bijzonder mooi is zijn beschrijving van het leven in zijn geboortewijk, de mijnwerkerskolonie Nieuw Einde. Het zal in veel andere van die wijken niet heel anders zijn geweest.

Hoekstra heeft als hoogleraar Microbiologie het vermogen ontwikkeld om complexe zaken helder en in eenvoudige bewoordingen te beschrijven. Die eigenschap komt goed van pas in dit boek. Ook het mijnverleden is een complexe aangelegenheid met veel ogenschijnlijk tegenstrijdige gevoelens. Hoekstra is erin geslaagd dat goed te verwoorden: kritisch, maar met liefde voor zijn ouders en voor de streek van zijn jeugd.

Pluspunt van het boek is verder dat het geen illustraties bevat. Een dergelijk boek met een overvloed aan illustraties levert het gevaar op dat de lezer eerst de herkenbare plaatjes bekijkt en het boek vervolgens weglegt zonder het echt te lezen. Dat zou bij het boek van Hoekstra zonde zijn.

Léon van Loo

Meer informatie Booxstore. Een uitgave van Boekenplan. Ook verkrijgbaar in de boekhandel.