Boekenplan's kennisbank: Tips & info voor auteurs

De grootste fout die je kunt maken, is niets doen uit angst om te falen
 

De droom die werkelijkheid werd

Thomas staarde naar zijn computerscherm. Voor hem stond zijn boek. Zijn levenswerk. Een verhaal waar hij maanden, nee, jaren aan had gewerkt. En nu was het af. Eindelijk. Maar in plaats van trots voelde hij iets anders: angst.
 

Wat als niemand het zou lezen? Wat als het zou floppen? Wat als hij zichzelf belachelijk zou maken?

De angst om te falen

Hij dacht terug aan die ene vriend die ooit een boek had uitgebracht. Vol enthousiasme had hij het gedeeld op social media. Maar na een paar weken was het stil. Geen bestseller, geen talkshows, geen rijen in de boekhandel. Thomas had hem sindsdien niet meer over het boek gehoord. Dat wilde hij niet.
 

Dus deed hij niets. Geen berichten, geen aankondiging, geen campagne. Hij vertelde er zelfs nauwelijks over tegen vrienden. Zijn boek stond op bol.com, ergens op pagina vijftig tussen duizenden anderen. Onzichtbaar.

De onverwachte boodschap

Een paar maanden later kreeg hij een e-mail. Van een lezer. Eén lezer.
 

Ik heb uw boek toevallig gevonden en ik wil u bedanken. Uw verhaal raakte me diep. Het heeft me geholpen om een moeilijke periode door te komen.

Thomas las de woorden opnieuw. En nog eens. Iemand had zijn boek niet alleen gelezen, maar er echt iets aan gehad.
 

De echte fout

Toen drong het tot hem door. De grootste fout was niet mislukken. De grootste fout was dat hij zijn boek had verstopt. Als hij het actief had gepromoot, hadden misschien wel honderd, duizend mensen dit gevoel kunnen ervaren.

Hij opende zijn laptop. Begon een bericht te schrijven. Deed iets wat hij al die tijd had vermeden. Hij vertelde zijn verhaal. Niet over verkopen, niet over marketing, maar over waarom hij dit boek had geschreven.

Binnen een uur kreeg hij reacties. Mensen die het herkenden. Mensen die nieuwsgierig waren.
 

De kracht van zichtbaarheid

Angst had hem stilgehouden. Maar het was nooit te laat om te beginnen.

Lees hier meer om te voorkomen om niets te doen. Wij maken je het makkelijk.

Tips:
Op weg naar boekpromotie
29-tips voor succesvol boekuitgeven

De wereld schudt op haar grondvesten

Radicale koerswijzigingen in de Amerikaanse en Nederlandse politiek eisen de aandacht op. Mijn focus verschuift daardoor van public health naar ontwikkelingssamenwerking (OSW). Ik moet me zelfs inhouden om niet vaker dan eens per maand te bloggen over de gevolgen die ik van dit rechtse beleid verwacht – en hoe we het tij kunnen keren.

In De puzzel van Wajir beschrijf ik USAID (United States Agency for International Aid) kritisch. Mijn ervaringen met deze donor waren niet altijd positief. In deze blog licht ik die kritiek toe, maar ook de waarde van USAID-projecten en de cruciale rol van deze grootste van alle internationale donoren.
 

De media berichten al volop over het besluit van Trump en Musk om USAID op te heffen. Deze blog gaat over de achtergrond, context en gevolgen.
 

Wat is USAID?

Als wereldleider zag Amerika voor zichzelf een morele verantwoordelijkheid om arme landen te helpen. Daarom werd 60 jaar geleden voor de nood- en humanitaire staatshulp USAID opgericht. Hoewel die steun in 2023 slechts 1,2% van het Amerikaanse federale budget betrof, ging het daarbij wel om een bedrag van 68 miljard dollar. De grootste ontvangers waren Oekraïne, Ethiopië en Jordanië; dit zijn keuzes die deels voortkomen uit geopolitieke belangen.
 

USAID heeft kantoren in 60 landen en een staf van 10.000, waarvan twee-derde in een partnerland werkt. De projecten omvatten gezondheidszorg, voedselhulp en mensenrechten, in samenwerking met multinationale organisaties zoals UNICEF en/of lokale overheden. USAID helpt miljoenen mensen, draagt bij aan mondiale bescherming tegen pandemieën zoals aids en investeert in mensen- en vrouwenrechten.

Wel ligt de focus vaak eerder op het bevorderen van Amerikaanse markten dan op het verminderen van afhankelijkheid van de ontvangers. Grootschalige voedselhulp kan dan gemakkelijk ontaarden in een dumping die de lokale economie verstoort. En van veel onderzoeksprojecten met innovatieve medicijnen in arme landen wordt verwacht dat die de markt van de Amerikaanse farmaceutische industrie zullen vergroten.
 

America first!

Musk beschouwt USAID als een bureaucratisch en corrupt instituut. Ook bekritiseert hij ontwikkelingslanden die afhankelijk blijven van internationale hulp, omdat politieke leiders zich veel te weinig inzetten voor het welzijn van het eigen volk en eerder zichzelf verrijken. Deze kritiek deel ik. Van de andere kant, USAID gedraagt zich als een machtige onderneming met expansiedrift en dat beschouw ik niet als gelijkwaardige OSW.
 

Musk vindt USAID overbodig en de sluiting ervan zou veel belastinggeld besparen. (Dit overheidsgeld willen hij en Trump trouwens vooral ten goede laten komen van de al superrijke Amerikanen.) Dat Musk vindt dat de bezem door USAID moet, snap ik. Maar de negatieve gevolgen van de brute en niet democratische beslissing om de agency te schrappen zullen enorm zijn.
 

Directe gevolgen van de afschaffing

Steun aan de wederopbouw van Oekraïne, via de Verenigde Naties en de Wereldbank, valt weg. Dat geldt ook voor de opvang van Syrische vluchtelingen in Jordanië, en voor migratiebeperkende hulpprogramma’s. Hulp bij acute hongersnood in Sahellanden die geteisterd worden door geweld en natuurrampen wordt onzeker. Activiteiten ter bestrijding van hiv/aids en ziektes als malaria, cholera en tuberculose zullen niet meer gefinancierd worden. En dit lijstje is nog verre van compleet.
 

Lange termijneffecten

Emigratie vanuit landen in nood zal toenemen. Meer klimaat- en economische vluchtelingen zullen dus ook bij Europese landen aankloppen.

Arme landen die niet langer USAID-steun ontvangen, zullen zich voor hulp en samenwerking nu meer gaan richten tot andere grootmachten, zoals China en Rusland.

Europa erkent steeds meer dat OSW gebaseerd moet zijn op structurele, gelijkwaardige samenwerking, met duurzame verbeteringen als doel. De internationale bereidheid daartoe riskeert nu op de achtergrond te geraken en dat geldt vooral voor mondiale uitdagingen. We vallen dan terug op dweilen met de kraan open.

Als andere relatief rijke landen het “America first”-beleid kopiëren, zal de kloof tussen rijk en arm wereldwijd verder groeien.
 

Wat geeft hoop?

Gelukkig is er wereldwijd veel verzet tegen dit beleid. Mensen voelen intuïtief dat dit beleid rampzalige gevolgen zal hebben. Er is een groeiend bewustzijn over de gevaren van het terugvallen op nationale belangen en het negeren van structurele, gelijkwaardige samenwerking. Mijn volgende blog zal over de huidige “Nederland eerst”- politiek gaan, met een reminder aan ons koloniale verleden.

Door: Frank Terwindt

Lees ook:
Nederland eerst een gemiste kans

Deltawerken slopen? Waarom oude lessen tellen